สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ อย่างหาที่สุดมิได้
*********************************************************************************************
โคลง ๔ สุภาพ
ธ ฝากความดีไว้ ยิ่งใหญ่-จริงเอย
ธ หวังวรหฤทัย แผ่คุ้ม
ปกครองแผ่นดินไทย ร่มเย็น-ตลอดนา
ธ ห่วงทรงโอบอุ้ม ไพร่ฟ้าให้พอเพียง
เคยเคียงทวยราษฎร์ให้ ผาสุก-เช้าค่ำ
ธ ทรงห่วงสุขทุกข์ ไพร่ฟ้า
ธ ทรงงานปลอบปลุก ขวัญมิ่ง-แท้นา
ทรงมีสายพระเนตรแจ่มจ้า ส่งให้สมพระประสงค์
“องค์พระภูมิบาล”สร้างไว้ โครงการ-หลวงเอย
ทวยราษฎร์สุขสราญ ทั่วหน้า
เจ็ดสิบปีเวียนผ่าน ชูช่วย-ตลอดนา
ทรงอยู่ฟ้าแจ่มจ้า ไพร่ฟ้าหน้าตาใส
อาลัยจิตหวลให้ ธ จากไป-แล้วเอย
เสด็จสู่สัคคาลัย เจิดจ้า
ปวงไพร่ฟ้าสุดอาลัย พระขวัญมิ่ง-ยิ่งนา
ขอพระองค์สู่เมืองฟ้า ทิพย์ไท้สรวงสวรรค์
กาพย์ยานี ๑๑
สิบสามตุลามาส พระภูวนาถทรงหายห่วง
เสด็จสู่แดนสรวง ไทยทั้งปวงสุดจาบัลย์
ทวยราษฎร์ไผทผอง น้ำตานองแทบอาสัญ
เสด็จจากเพียงคืนวัน เสียงโศกศัลย์ทั่วแผ่นดิน
ทรงเสด็จจำลาจาก ทำใจยากทั่วธานินทร์
เคยสุขทั่วทุกถิ่น ต่างถวิลถึงพระองค์
ธ ทรงงานอันยิ่งใหญ่ ป่าดงไพรใต้บาทบงสุ์
ธงไทยร่วมไตรรงค์ มีพ่อหลวงอยู่กลางใจ
น้อมจิตสู่เสด็จ “พระภูเบศสัคคาลัย”
น้อมเกล้า ฯ ถวายอาลัย พระภูวไนยนิจนิรันดร ฯ
วัดสัมมาชัญญาวาส เขตคลองสามวา กรุงเทพมหานคร
ว. วรวุฑฺโฒ ภิกฺขุ ประพันธ์.
